Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης διαδηλωτών - διαδηλωτριών της Πορείας του Πολυτεχνείου

  Την Δευτέρα 22/2, νωρίς το πρωί, Φοιτητικοί Σύλλογοι και αλληλέγγυοι από φοιτητικές παρατάξεις/συλλογικότητες προχώρησαν στην κατάληψη της Πρυτανείας του ΑΠΘ, στα πλαίσια του αγώνα διαρκείας για την ανατροπή του νέου χουντικής έμπνευσης νόμου για την παιδεία. Ο πρύτανης του ΑΠΘ, Ν. Παπαϊωάννου, έσπευσε αμέσως να ενημερώσει την εισαγγελία ζητώντας παράλληλα εισαγγελική παρέμβαση. Λίγο μετά τις 12, υπεράριθμες αστυνομικές δυνάμεις συγκεντρώθηκαν έξω από το πανεπιστήμιο και τελικά εισέβαλαν, φτάνοντας μπροστά στην πρυτανεία. Τότε, χωρίς καμία προειδοποίηση και εντελώς αναίτια η αστυνομία εξαπέλυσε μία βίαιη επίθεση στους συγκεντρωμένους φοιτητές, με ξυλοδαρμούς και δακρυγόνα. Ταυτόχρονα, τα ΜΑΤ δεν δίστασαν να επιτεθούν σε καθηγητές που βρέθηκαν στον χώρο για να υπερασπιστούν τους φοιτητές, αλλά ακόμη και σε δημοσιογράφους που βρίσκονταν για να καλύψουν το γεγονός. Το αποτέλεσμα αυτής της μανιασμένης κατασταλτικής επίθεσης ήταν 32 προσαγωγές και δεκάδες φοιτητές στο νοσοκομείο με σοβαρά

Μετά από σχεδόν 50 μέρες απεργίας πείνας, η ζωή του Δημήτρη Κουφοντίνα, που βρίσκεται στην εντατική, κρέμεται από μια κλωστή. Έχοντας πλέον περάσει και σε απεργία δίψας (αφαίρεση του ορού), βρίσκεται ένα βήμα πριν από το θάνατο… Διεκδικεί αυτονόητα δικαιώματα, τα οποία η κυβέρνηση αρνείται, καταστρατηγώντας τις διατάξεις ακόμα και του εκδικητικού νόμου τον οποίο η ίδια ψήφισε. Αυτή η εγκληματική κυβέρνηση τού το αρνείται με απόλυτη εκδικητική μανία, αποδεικνύοντας ότι θέλει τον θάνατό του. Αυτή η κυβέρνηση θέλει να υπάρξει νεκρός απεργός πείνας για πρώτη φορά μετά την εποχή Θάτσερ. Μια τέτοια εξέλιξη θα αποτελέσει ανεπανόρθωτο πλήγμα για τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα στη χώρα μας. Δεν είναι τυχαίο ότι έρχεται σε συνέχεια μιας υπεραντιδραστικής πολιτικής της κυβέρνησης κατά την περίοδο της πανδημίας, που περιορίζει δραστικά δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, μέσα από ένα πλέγμα ακραίας καταστολής απέναντι σε φοιτητές, εργαζόμενους, πρόσφυγες και μετανάστες

Όπως και στη χώρα που ζείτε έτσι και στην Ελλάδα η πανδημία δοκιμάζει της αντοχές της κοινωνίας αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα τις ελλείψεις και τις παθογένειες του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Το υποβαθμισμένο και χτυπημένο από τις αντιλαϊκές πολιτικές της Ε.Ε. δημόσιο σύστημα Υγείας συνεχίζει να υποχρηματοδοτείται, όπως και όλες οι δημόσιες υποδομές. Το μοναδικό εργαλείο του κράτους για την αντιμετώπιση της πανδημίας που ενισχύεται είναι η απαγόρευση κυκλοφορίας και ο περιορισμός των ελευθεριών. Με πρόσχημα την πανδημία η ελληνική κυβέρνηση επιτίθεται σε εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα απειλώντας παράλληλα οποίον αντιδρά και καταπατώντας δημοκρατικά δικαιώματα και συνταγματικές ελευθερίες. Η κυβέρνηση έχοντας επιβάλλει ένα από τα υψηλότερα πρόστιμα στην Ευρώπη (300€ και δρομολογεί την αύξησή του στα 500€), προσπαθεί να επιβάλλει το νόμο της Σιωπής. Σε μια χώρα όπου ο κατώτατος μισθός είναι 546 και η ανεργία είναι κοντά στο 20%, η τρομοκράτηση και ο εκφοβισμός όσων παλεύουν για κοινωνική δ

À chaque pays, comme aussi en Grèce, la pandémie établit l’essai des résistances de la société, en relèvent, à la fois, l’insuffisance et les pathogénies de l’Europe. Le système public de santé, étant construit sur le modèle néolibéral de l’UΕ, est complètement dévalorisé et en fonction sous une immense manque de financement par l’ état, comme toutes les infrastructures publiques, aussi. Le seul outil du gouvernement, pour le bouclage de la pandémie c’est d’ imposer du couvre-feu et de la restriction à la liberté. Sous prétexte de la pandémie, le gouvernement grec attaque les droits d'emploi et les droits communs, il menace ceux qui réagissent, en foulant les droits démocratiques et les conventions constitutionnelles. Le gouvernement avait imposé une de plus élevées amendes dans l’Europe (300€ et examine le cas de le monter aux 500€), il essaye d’imposer aussi la loi de Silence. Dans un pays où le salaire minimum est 546€ et le chômage près du 20% , le terrorisme et le harcèlement

In Greece - just like in your country – the people are put to the test due to the Covid-19 pandemic which in the same time reveals the inadequacies and pathogens of the European establishment. The public health care system, which is degraded and hit by the EU neoliberal model, is still underfunded just as every other public infrastructure. The only tools employed by the state in order to confront the pandemic are curfews and the restriction of liberty. Using the pandemic as a pretense the Greek Government targets labor and social rights, while also threatening anyone who resists, breaching fundamental democratic rights and restricting constitutional liberties. Having imposed one of the higher fines in Europe (300€ and discussing its raise to 500€), the Government tries to silence any opposition. In a country, where there is a 546€ minimum wage and a 20% rate of unemployment, terrorizing those who fight for social justice also takes the form of economic breakdown. For the poor and the w

  21.00 ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, την ίδια μέρα, για την κάλυψη των δικαστικών εξόδων των διαδηλωτών/διαδηλωτριών της 17ης Νοέμβρη 2020. Οι επιθέσεις της αστυνομίας, με κυβερνητική εντολή, ενάντια στους διαδηλωτές των διαδηλώσεων της 17 ης Νοέμβρη και 6 ης Δεκέμβρη, ήτανε δύο σημαντικές στιγμές της αυξανόμενης κρατικής καταστολής. Όλες λαϊκές κινητοποιήσεις έχουν μπει στο στόχαστρο. Οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων στα νοσοκομεία, οι μαθητικές καταλήψεις για τα μέτρα προστασίας, η αντιφασιστική συγκέντρωση στο Εφετείο, οι πρόσφατες φοιτητικές κινητοποιήσεις για το δικαίωμα στις σπουδές, χτυπήθηκαν βάναυσα. Η κυβέρνηση ψήφισε το καλοκαίρι, και εφαρμόζει στην πράξη, τον χουντικής έμπνευσης νόμο απαγόρευσης των συγκεντρώσεων/διαδηλώσεων, ενώ με το νέο αντεργατικό νόμο προσπαθεί να βάλει στο γύψο στα σωματεία των εργαζομένων και να απαγορεύσει τις απεργίες. Καθημερινά, με πρόσχημα την πανδημία και τη δήθεν υγειονομική προστασία, καταγράφονται περιστατικά αστυνομικής βαρβαρότη

  Διαπράττοντας μια εκδικητική, φασιστική και θρασύδειλη κίνηση,   η κυβέρνηση σε συνεργασία με το δικαστικό σύστημα ξεκίνησε να στήνει μια βιομηχανία δικογραφιών και διώξεων ενάντια σε διαδηλωτές, ποινικοποιώντας στην πράξη το δικαίωμα στον αγώνα και τη διαδήλωση. Πρώτον, ασκείται δίωξη στον πρόεδρο της ΠΟΕΔΗΝ (την «μη τήρηση του αντισυνδικαλιστικού Νόμου» και «απείθεια»), επειδή δεν υπάκουσε στην εφαρμογή του χουντικής έμπνευσης νόμου περιορισμού των διαδηλώσεων, διαπράττοντας το… «αδίκημα» να κατέβει στο δρόμο για να διαδηλώσει. Την ίδια στιγμή, ενώ τα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια με τη μαζικότητα και την οργάνωση τους έσπασαν στην πράξη την κυβερνητική απαγόρευση των συγκεντρώσεων (έως την 1 η Φλεβάρη), και ενώ η κυβέρνηση φοβούμενη τη νεολαία και την ορμητικότητα τας αναγκάστηκε να μην εκδηλώσει τις αγαπημένες της πρακτικές ξυλοδαρμών και καταστολής, προχωρά εκ των υστέρων σε σύνταξη δικογραφίας για όσους «παραβίασαν τα υγειονομικά μέτρα». Οι διώξεις αυτές προστίθενται στις